Ινδουϊσμός

Ο Ινδουισμός, ο οποίος γεννήθηκε και σχηματοποιήθηκε σταδιακά από το 4.000 π.Χ. και έχει τις ρίζες του στην Ινδία είναι μια από τις παλαιότερες θρησκείες του κόσμου και περιέλαβε το διαμάντι στη φιλοσοφία του. Η σανσκριτική λέξη για το διαμάντι, Indrajudha, σημαίνει το όπλο του Indra, θεού του πολέμου και του κεραυνού.

Έτσι ονομαζόταν το ανθεκτικότερο μέταλλο από το οποίο πίστευαν ότι ήταν σφυρηλατημένα τα όπλα των θεών. Δύο μάλιστα από τις πλέον συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις που παραπέμπουν στα διαμάντια, οι vajra και acira, που σημαίνουν κεραυνός, αστραπή και φωτιά ή ήλιος, είναι όλες αναφορές στις υπέρλαμπρες λάμψεις που εκτοξεύονται από αυτόν τον λίθο, παραπέμποντας κατά αυτόν τον τρόπο στην αόρατη δύναμή του. Παραταύτα, στην φιλοσοφία των Ινδουιστών, το διαμάντι αφιερώθηκε στον πλανήτη Αφροδίτη που κυβερνάει το ζώδιο του Ταύρου και του Ζυγού, και όχι στον ήλιο ή στο φεγγάρι, πιθανώς επειδή η Αφροδίτη είναι το φωτεινότερο σώμα στον αστρικό ουρανό. Στην Ινδία τα διαμάντια θεωρούνταν ως πετράδια με μαγικές, μυστικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Κοσμούσαν οι Ινδουιστές τα είδωλά τους στους χώρους των βωμών επειδή ήθελαν να νιώθουν ότι τους έβλεπαν οι θεοί μέσα από τα διαμαντένια μάτια των γλυπτών τους.

Οι Ινδοί πίστευαν ότι η ανθρώπινη ψυχή μπορούσε να περάσει μέσα από διάφορες μετεμψυχώσεις, δίνοντας ζωή σε φυτά , σε ζώα αλλά και σε πολύτιμους λίθους. Η φθορίζουσα ιδιότητα των διαμαντιών έδινε την εντύπωση ότι αυτά έχουν ασυνήθιστες δυνάμεις. Θεωρείτο ότι προσέδιδαν αρετή, γενναιοδωρία και κουράγιο στη μάχη. Ένα σπίτι ή ένας κήπος που κάθε πλευρά του είχε αγγίξει ένα διαμάντι, προστατευόταν από τις αστραπές, τις καταιγίδες αλλά και τις αρρώστιες. Ως εκ τούτου τα διαμάντια χρησιμοποιούνταν για να γιατρεύουν τους ψυχικά άρρωστους, για να διώχνουν δαίμονες, φαντάσματα ή ακόμη και εφιάλτες και ως φυλαχτά ενάντια στην δηλητηρίαση. Όμως αναφέρεται σε πηγές και η εσωτερική χορήγηση της διαμαντόσκονης ως μυθικό δηλητήριο. Ο συσχετισμός, βέβαια, των διαμαντιών με δηλητήριο ίσως δημιουργήθηκε για να αποθαρρύνει την απόπειρα κλοπής τους, με το να το καταπίνουν κατά τη διάρκεια της εξόρυξής τους.

Μια από τις αρχαιότερες γραπτές πηγές στις οποίες αναφέρεται το διαμάντι είναι το Arthasastra. Είναι μια πραγματεία του 4ου αιώνα π.Χ. που σχετίζεται με την πολιτική, με πολέμους, ποινές και φορολογικές νομοθεσίες και αποδίδεται στον Σύμβουλο του Αυτοκράτορα Chandragupta Maurya, επί της εποχής του οποίου εκδιώχθηκαν οι φρουροί του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τη Βορειοδυτική Ινδία τον 3ο αιώνα π.Χ.

Τα κείμενα αυτά είναι επιγραφές πάνω σε φύλλα από φοίνικες ραμμένα μεταξύ τους και διπλωμένα σε σχήμα βεντάλιας, φυλαγμένα σε πλεγμένα καλάθια της εποχής. Περιέχουν χαρακτηριστικά πολύτιμων λίθων με επαρκείς λεπτομέρειες, τέτοιες που να συμπεραίνεται ότι πρόκειται για περιγραφές διαμαντιών, και διηγούνται το πώς βρέθηκαν στην σημερινή πόλη Μπεναρές κοντά στον ποταμό Γάγγη. Οι φορολογικές αυτές αναφορές αποτελούν δείγμα της υψηλής αξίας που απέδιδαν στο διαμάντι. Φορολογούσαν ακόμα και την εξόρυξή του. Το πρόστιμο που επέβαλλαν στον κλέφτη διαμαντιών ήταν οκτώ φορές η τιμή του διαμαντιού και ο κλέφτης καταδικαζόταν σε θάνατο.

Άλλη πηγή πληροφοριών σχετικά με το διαμάντι είναι το Anguttara Nikaya, ένα σανσκριτικό λογοτεχνικό έπος, το οποίο ολοκληρώθηκε το 296 π.Χ., στο οποίο υπάρχει σαφής αναφορά σε ένα λαμπρό διαμάντι που χρησιμοποιήθηκε ως θρησκευτικό κόσμημα, ενώ το Buddhadhatta είναι μια αρχαία πραγματεία για πολύτιμους λίθους των Ινδουιστών όπου μέσα στο βιβλίο περιέχονται αναφορές που συσχέτιζαν το διαμάντι χρωματικά και σύμφωνα με τις τέσσερις κάστες των Ινδουιστών. Δηλαδή το διαμάντι και τα κοσμήματα στην Ινδία γενικά ήταν σύμβολο κάστας 1* όπου,

• Το Brahmin, το άχρωμο, αποτελεί το ποιοτικώς ανώτερο διαμάντι, το οποίο έχει τη λευκότητα του όστρακου ή του κρυστάλλου και πιστευόταν ότι είχε την ικανότητα να χαρίζει δύναμη, φίλους, πλούτη και καλή τύχη. Θεωρήθηκε σύμβολο των Βραχμάνων.

• To Kashatrya - το οποίο είχε χρώμα το κόκκινο-καφέ, εμπόδιζε τα γηρατειά και έδινε μακροζωία, καθιερώθηκε ως σύμβολο των πολεμιστών.

• To Vaishya - το κίτρινο, το οποίο έπρεπε να έχει το όμορφο σχήμα που έχει το πέταλο της ντάλιας, μπορούσε να χαρίζει την επιτυχία και αφιερώθηκε στην κάστα των εμπόρων. To Shudra, πιθανότατα το γκρι ή μαύρο, με τη λάμψη μιας γυαλιστερής λεπίδας, έφερνε κάθε μορφής καλή τύχη, εφεδρεία των γεωργών και των τεχνιτών.